Μια πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε διάφορες απρόσωπες ιστοσελίδες και στα blogs, είναι πως τα blogs, είτε προσωπικά είτε θεματικά, ακολουθούν τους ρυθμούς της ζωής μας.
Συνήθως οι αναγνώστες ενός blog, αποκτούν με τον καιρό μια σχέση “οικειότητας” με τους ιδιοκτήτες blogger που προτιμούν να διαβάζουν. Αν προσπαθήσω λιγάκι, μπορώ άνετα να θυμηθώ διάφορες φάσεις από τις ζωές των blogger που διαβάζω. Και αυτό είναι ουσιαστικά που τα κάνει ανθρώπινα και όχι απρόσωπα.
Ο κόσμος δεν έχει ανάγκη από άχρωμες φωνές και δελτία τύπου. Προτιμά αυτό το ιδιαίτερο χρώμα της μη επίσημης παγωμένης γραφής. Του αρέσει η αλληλεπίδραση που βρίσκει μέσα στα blogs. Του αρέσει η συμμετοχή σε μια εποχή απομόνωσης.
Έλειψα 1-2 ημέρες στα ξαφνικά και αμέσως είδα μια μικρή αναστάτωση στο προσωπικό μου blog. O κόσμος αντιλαμβάνεται την απουσία, την νιώθει γιατί διαταράσσει τον φυσιολογικό ρυθμό της καθημερινότητας του. Καταλαβαίνει πως κάτι συμβαίνει.
Και είναι όμορφο αυτό το ενδιαφέρον που γεννά η αλληλεπίδραση. Τουλάχιστον εμένα μου αρέσει πολύ.
Το καλοκαίρι, όλοι γνώριζαν πως δεν έγραφα γιατί απουσίαζα λόγω εργασίας στη Σαντορίνη και δεν είχα υπολογιστή με Ιnternet. Όπως κι εγώ με τη σειρά μου γνωρίζω πότε λείπουν σε κάποιο ταξίδι ή έχουν κάποιο πρόβλημα οι blogger που διαβάζω.
Το blog μας ακολουθεί το ρυθμό της ζωής μας. Κάθε μέρα. Αντικατοπτρίζει τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Είναι ουσιαστικά ένα κομμάτι από εμάς. Και αυτό ακριβώς, είναι που του χαρίζει μια ξεχωριστή ιδιαιτερότητα, χρωματισμένη με τη δική της μοναδική παλέτα.
Αυτές τις ημέρες, υπήρξε μια μικρή διαταραχή στη δική μου ζωή. Και το blog μου την κατέγραψε από μόνο του, πριν προλάβω να γράψω σχετικά. Έχει αρκετό ενδιαφέρον να το μελετήσει κάποιος από την κοινωνική του διάσταση.
Φυσικά, η μικρή διαταραχή στη δική μου ζωή ήταν αρκετά ευχάριστη αυτή τη φορά, μια και αφορούσε τη γέννηση της δεύτερης ανιψιάς μου. Πιθανότατα θα απουσιάζω κάποιες ημέρες στο επόμενο διάστημα γιατί η ζωή έχει πάντοτε προτεραιότητα. Και είναι λογικό τα blog μου να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της ζωής μου.
Μου αρέσει να γνωρίζω γιατί σιωπούν και απουσιάζουν οι blogger που διαβάζω. Είναι μάλλον αυτό που κάνει τη μικρή διαφορά ανάμεσα στο “pause” και στο “stop”. Είναι πιθανότατα και μια ένδειξη σεβασμού ως προς τους αναγνώστες.
Αν πάρω για παράδειγμα το blog μου σε αυτό τον ιστοχώρο πού βρίσκεστε, προτιμώ να σκέφτονται οι αναγνώστες μου ότι δε γράφω συχνά αυτό το διάστημα γιατί με καλεί η ζωή και πρέπει να φροντίσω μια πιτσιρίκα για λίγες ημέρες, παρά να σκέφτονται πως κουράστηκα, τα παράτησα ή πως δεν έχω τι άλλο να γράψω.
Εσείς τι πιστεύετε; Προτιμάτε να γνωρίζετε τους λόγους που σιωπούν οι blogger που διαβάζετε; Κι ακόμα, πόσο σημαντικό θεωρείτε να σας ενημερώνουν πως αποφάσισαν να βάλουν λουκέτο στα blog τους και να τα κλείσουν;
0 Σχόλια