Λευκά και μαύρα template

Η μεγάλη προαιώνια αντίθεση που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της. Ακόμα και την εμφάνιση των blog μας. Οι οπαδοί και των δύο χρωμάτων πολλοί. Ακόμα περισσότεροι οι λόγοι για τους οποίους προτιμάει κάποιος τα λευκά ή τα μαύρα template και themes.

Όπως κάθε τι άλλο γύρω μας, έτσι και το χρώμα του blog μας, είναι πολλές φορές αποτέλεσμα της εκάστοτε ψυχολογίας μας. Και φυσικά για όλα φταίει η ψυχολογία των χρωμάτων.

Λευκό, άδειο, κενό. Απουσιάζει κάθε χρώμα από μέσα του. Μπορεί να σε τρελάνει κάποιες φορές. Κάποτε, θυμάμαι, πως συζητούσα με κάποιον καθηγητή μου, για τη λάθος χρήση του λευκού στους τοίχους των ψυχιατρείων. Λευκά είναι τα τετράδια. Λευκά και τα βιβλία. Είχα αγοράσει κάποτε χρωματιστά τετράδια για να γράφω, ποτέ δεν με βόλεψαν και επέστρεψα στο γνώριμο λευκό. Λευκός είναι ο καμβάς πριν αρχίσει ο ζωγράφος να απλώνει τα χρώματα του, λευκά και τα περισσότερα χαρτιά των τυπογραφείων, πριν τυπωθούν με τους άπειρους συνδυασμούς της τετραχρωμίας. Λευκό το «μη χρώμα». Η βάση.

Μαύρο, γεμάτο, δυνατό. Κρύβει όλα τα χρώματα μέσα του, τα καταπίνει στο πέρασμα του. Μαύρο γεμάτο μυστήριο, γοητευτικό. Θυμίζει νύχτα. Και η νύχτα μας φέρνει άπειρα συναισθήματα. Και φόβο. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον άρχισε να φθείρεται κάπως η ένταση του φόβου στα χρόνια μας και υπερίσχυσαν τα υπόλοιπα συναισθήματα. Σίγουρα αν ήμασταν άνθρωποι των σπηλαίων, θα είχαμε πολύ διαφορετική άποψη για τη γοητεία της νύχτας χωρίς μια φωτιά δίπλα μας.

Μοναξιά, πόνος, απόγνωση, ένταση, πένθος. Μόδα και στυλ πιθανότατα.

Θα μπορούσα να σκεφτώ, πως το κενό λευκό περιμένει να το γεμίσω με σκέψεις και συναισθήματα, ενώ το γεμάτο μαύρο περιέχει ήδη συναισθήματα που συντροφεύουν τις σκέψεις μου.

Το λευκό με ξεκουράζει, με προκαλεί. Με βοηθάει να γράφω σκέψεις διαφόρων αποχρώσεων. Μπορώ να εκφράσω πάνω του σκέψεις χαρούμενες ή λυπημένες, να κλάψω ή να γελάσω, να δημιουργήσω ή να το ντύσω με την οργή μου. Στο μαύρο, η χαρά, μοιάζει περισσότερο με αστεία καρικατούρα. Το μαύρο με δεσμεύει στα χρώματα και στην έκφραση. Περιμένει από εμένα να ακολουθήσω συγκεκριμένα μονοπάτια.

Δε πιστεύω πως υπάρχει σωστό και λάθος χρώμα. Πιστεύω όμως, πως η επιλογή του, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη δική μας ψυχολογία και τα μονοπάτια των σκέψεων που θέλουμε να εκφράσουμε μέσω της γραφής μας.